TÜRKMEN YİĞİDİ

TÜRKMEN BEYİ





Yurdumda arzı endam ediyor çakallar

Er olanlar er meydanına küsmüş gibi.

Ağulanmış,köseleşmiş bıyıklar sakallar

Zamana zamansız kırağı düşmüş gibi...



Atam Oğuz,özüm gelir Ötüken’den

Kim korkar söyle güllerdeki dikenden

Yurdumun dört yanına bayrak dikenden

Hesap sorulur olmuş Türkmen beyi...



Söz ağızda sakız gibi çiğnenir olmuş

Ar-edep sokaklar da dilenir olmuş

İtler meydan da kurtlar gizlenir olmuş

Destan yazan yiğitler nerede Türkmen beyi.



Neredeyse hicaplanacak ay-yıldızım

Kanımla sulanan yurdum da can sızım

Suskunluğa inat konuşacak kadar arsızım

At binenin kılınç kuşananın Türkmen beyi.



Yeterince yanmadımı bu anaların ciğeri

Ağlayan gözlerde öfkenin acının siperi

Silmek varken yüreklerden bu kederi

Bak acı acıyla bileniyor Türkmen beyi.



Adaleti medeniyeti biz öğrettik dünya ya

Dalmadık üzerimize vazife olmayan hülya ya

Asırlardır baş koyduğumuz kutlu sevda ya

Masal diyenler varmış Türkmen beyi.



Özüm sözüm bir şükür ben bir ASENA yım

Hak aşkıyla doğdum hak aşkıyla savaşayım

Henüz ölmedim,kaybetmedim ki kazanayım

Bir ölsekte bin doğarız biz Türkmen beyi.



Sokakta kadınım kızım oyuna geldi türban

Para uğruna heba edildiler maddeye kurban

Kolaya kaçıyorlar nerde zora giyilmiş urban

Haydan gelen huya gidiyor Türkmen beyi...



Çabanın yerini almış çıkar ve hırsızlık

Menfaat baş tacı,had safha da arsızlık

Aldı başını gidiyor yalan ve hayasızlık

Bu gidişe dur demek gerek Türkmen beyi...



Komşusu açken tok yatıyor şimdi insanlar

Efendi olmuş karısını kızını parayla satanlar

Her türlü rezaleti çağdaşlık adına yapanlar

İtibar görüyor bu devir de Türkmen beyi...



Bam teli kırılmış kan ağlIyor dertli sazım

Curam, bağlamam içimde kanayan sızım

Davulum,zurnam kadar da tekim yalnızım

Bizi biz yapan değerler nerede Türkmen beyi..



Bunlar işte içimin ince sızısı,hayata dairi

Bir ben oldum bu gidişin umutsuz zairi

Soyum sopum belli,adım hüzün şairi

Ben Anadolu kadınıyım Türkmen beyi...